Weblog Fam Schuring

-We op 4 Km na 3000 Km hebben gereist.

Vanmorgen hebben we ontbeten in het hotel. Het zat wel bij de prijs in denk ik, want we hadden een soort van plastic bordjes.



Nou ja...mijn laatste bagels waren lekker hoor.
Daarna hebben we onze zwemkleding aangedaan en zijn we heerlijk gaan zwemmen.
Ze hebben daar ook een spa die wel 40 graden is...als je er eenmaal door bent is het lekker.
Tijdens het douchen en koffers inpakken hebben we de Golden Girls nog even met verbazing zitten kijken op tv.
Om 12:00 uur checkten we uit en zijn wat rond gaan rijden.
Ik dacht nog even handig te zijn door een mooie route die niet ver was naar Port Canaveral te maken...na ongeveer 3 kwartier kwamen we erachter dat het een adres is waar het bedrijf Port Canaveral Cruises zit. Grmbl.



Echter kwamen we daardoor bij lake Mary terecht, een onverwacht mooi plekje aan de rand van een stadje.



Hierna naar de mac voor koffie en wifi en richting een park maar dit bleek een sportpark te zijn waar ze aan het meisjesvoetballen waren.
Tessa wilde graag richting vliegveld en we hebben de auto ingeleverd, koffers ingecheckt en nog een 1,5 uur lekker zitten hangen en wifi-en.
Daarna het vliegtuig in. We vlogen met een Boeing 747-400 van Lufthansa. De dames zaten achter ons.



Mijn tv en stoel bleken kuren te hebben, waardoor de bemanning daarna 1000x hun excuses begonnen aan te bieden, bonnen te geven en goodies.
Mijn galante man ging in mijn stoel zitten heerlijk dutten de hele vlucht. Waar wij zeer jaloers op zijn....
We hebben een tussenlanding gemaakt op vliegveld Frankfurt en overgestapt naar een A319-100.
De koffers waren en zo. En konden redelijk aansluitend de trein pakken en op station Apeldoorn werden we opgehaald door Jan en Jantje.



Vera ging gelijk spelen met Pien, Meike en Otje.
Van Pien en Meike hadden we een mooie welkomsttekening gekregen.



Tessa ging gelijk haar vissekom verschonen.



Wat een rommel heb je als je thuiskomt van je koffers uitpakken etc etc.
Het is toch weer fijn om thuis te zijn en we hebben allemaal heerlijk geslapen in ons eigen bedje.
Jan en Jantje waren door Rene verbannen naar een luchtbedje...

Vanmorgen was het vroeg dag. Ontbijten, koelkast leeghalen, kleding in koffers, schoonmaken en op weg naar het vliegveld.
We hebben toch maar een auto gehuurd omdat we morgenavond pas om 20:00 uur vliegen.
Na het halen van de auto reden we naar Cruise America in Kissimmee.



Ik was nog niet wakker dus vergat te tanken. Toch maar even gedaan.
Als zij het doen kost het 6 dollar per gallon en nu 2,49 per gallon. Ja, benzine is hier inderdaad veel goedkoper dan in Europa.
In nederland zouden we voor een gallon 7 euro betalen. Om 11.30uur waren helemaal klaar en hebben we gehergroepeerd bij jaja, wederom de Mac.
Vanuit hier gingen we bedenken wat te doen. De dag van gisteren kikte er wel in zeg...we waren goed moe.
We kwamen langs de BestBuy en Rene kon daar even kijken of er nog een goede computer was.
Toen we de oprit inreden zag ik ineens een Nailstudio. Daar zijn we dan maar heengegaan.
Dit was voor de dames voor het eerst. Erg leuk om te doen.
Daarna reden we richting Clear Lake Park iets verderop, maar er kwam ongeveer een wolkbreuk, dus dat ging niet door.
Dan maar even richting hotel om in te checken.
Het heet de Country Inn&Suites by Carlson en vanaf daar kregen we de dames niet meer mee.



Ze hebben zich uitgeleefd in de fitnesszaal, het zwembad en in de spa.
Rond half 8 kwamen ze uitgeteld terug en gingen op bed liggen filmpjes van Enzo Knol kijken.



Ja vakantie is leuk, maar zo missen we de dagelijkse vlog van deze kanjer.



Rene en ik hebben een film gekeken en wat rondgehangen.

Vandaag moesten we van de dames de wekker zetten zodat we op tijd bij Epcot zouden zijn.
Om 8.30 uur gaan de parkeerplaatsen open en 9.00 uur het park zelf.
Na het ontbijten hebben we eerst nog een nachtje op het park verlengd, omdat we na 9.00 uur en een dag slenteren geen kracht hebben om een fatsoenlijke slaapplaats te zoeken.
Plus deze RV plek is mooi dichtbij de inleverplek van Cruise America. We moeten morgen de camper al om 11:00 uur terugbrengen.
We waren dus iets voor negen in het park.



Wat is alles mooi aangelegd.



En we hebben een goede dag uitgekozen.



Er is nog geen 1/3 van de parkeerplaatsen in gebruik. En dat zegt niets hoor. 1/3 hier is 3x de parkeerplaats van de efteling.
Het langste wat we hebben moeten wachten was 1x 40 minuten, maar volgens mij ging het sneller.
Er waren geweldige bloemen.





Alles is gericht op de toekomst, het gebruiken van je fantasie en verbeteren van de wereld. Echt disney.



We kwamen er na een uurtje of 2 wel achter dat de razende achtbanen hier niet zijn...dat was wel even slikken.
We hebben echter mooie attracties gehad, zoals de Advanced Training Lab, The american adventure, Bruce's Shank World, The Circle of Life, Coral Reefs, Living with the Land, Mission Space, Soaring enz.



Zie verder https://disneyworld.disney.go.com/destinations/epcot/
Het slot met het verhaal van het vuur en de aarde in combinatie met het vuurwerk en de muziek was geweldig.





Kippenvel..
Voor we terug waren was het wel kwart over 10. Even nog wat eten en toen naar bed.
Morgen weer vroeg op om de camper in te leveren

Terwijl ik dit typ zit ik lekker buiten nog te zweten op de meest foute RV campground volgens mij van de USA.



Op een hutje mutje RV park met achter en links van ons een snelweg.
Gisteravond was het haast nog eng, zo donker en ruim en stil.



En nu is het haast eng zo van....als er nu een auto van de weg afrijd....gaat het dan goed?
Gelukkig is er wel een enorme groenwal.
En de dames waren superhappy want er was een zwembadje en we staan fully hooked up, dus ze kunnen de airco aandoen om koel in slaap te komen.



Vanmorgen na het ontbijt zijn ze eerst gaan zwemmen en hebben nog boven de spring geprobeerd naar beneden te duiken, maar dit lukte niet omdat daar het water uit de grond omhoog borrelt.



Rene en de kinderen vonden het best een beetje eng om daar naartoe te zwemmen omdat ze eerst over een rand begroeiing moesten zwemmen en vervolgens is er een 10 meter diep kristalhelder water onder je.



Het is vanaf de kant een prachtig gezicht. Een hele blauwe vlek in het water.
Ja, de beste stuurlui staan aan wal...moeders moest heel belangrijk foto's maken...of terwijl...er zitten vissen, schildpadden, slangen en krokodillen in dit water, ik ga eeeeecht niet zwemmen.
De squirrels lopen daar veel rond en proberen alles van de mensen te stelen.
Op een gegeven moment hoorden we een onbekend hard en zwaar dierengeluid.
Was het een krokodil, parende schildpadden of een beer? De locals keken niet op of om, dus zal het wel goed zijn...
Later op You tube bleek het het geluid van parende schildpadden te zijn geweest.
Het was ook een prachtig stukje natuur. Ik zag een vogel, waarschijnlijk een black Anhinga of Aalscholver.
Die beesten zijn groot en wat een bijzondere roep hebben ze. Ik heb het even nagevraagd aan een man die daar in het park werkt.
Hij heeft ons gelijk een plantje laten zien, de Beauty Berry, die de jeuk van de horzels verzacht.
Hij adviseerde Rene naar de zee te gaan met zulke ontstoken benen. Veel zout... en ja Rene, niet krabben.
Rond 12 uur stapten we in de camper en reden naar het zuiden.
We zijn gestopt bij een groente/fruitkraampje langs de weg.



Heerlijke meloenen en tomaten ingeslagen. Na enige tijd dacht ik dit ziet er leuk uit dus laten we hier even kijken.
Het plaatsje heet Eustis en ligt aan een groot meer. Een heel mooi station liepen we langs en daarna op een steiger.
Met omheining tegen de krokodillen...Helaas ook hier weer geen gezien.



Maar het plekje was prachtig, maar wat was het heet buiten zeg. Daarna weer verder gereden en gestopt bij de Mac voor Wifi, koffie en een hapje.
Richard is vandaag 50 jaar geworden en via FB gefeliciteerd.
Hij had ook de bloemen ontvangen die we hebben laten bezorgen. Nog een mail naar Joke en Doug beantwoord.
Siep en Luut komen morgen hun daar bezoeken. Veel plezier nog!
Mathilde werd vandaag geopereerd en kreeg een nieuwe heup. Gelukkig is de operatie goed gegaan.
Daarna zijn we verder gereden door allerlei kleine stadjes omdat we snelweg vermijden deden en richting Orlando om alvast te kijken waar het is en we hebben gelijk kaartjes gekocht voor morgen.
Even hebben we overwogen omdat het half vier was om vandaag al te gaan en een 2-day pass te kopen, maar daar kunnen we 2 weken all-in voor naar Spanje, dus dat slaan we maar even over.
Geprobeerd via Downtown Disney te rijden maar dit lukte niet ivm allerlei wegwerkzaamheden.
De navigatie ingesteld op een camping niet te ver weg. Morgen 2 kwartier rijden en we zijn er!
Tijdens het zwemmen heeft Rene nog uitgebreid lopen kletsen met Sheila en Gerald.
Ze wonen hier op het park en ook zij schoten in de verzorgende rol.
Rene kreeg een Aloe Vera plant om zijn wonden mee te verzorgen.

Vanmorgen hebben we de wekker gezet om de zonsopgang te kunnen zien.
Het was wat bewolkt in eerste instantie maar ik ben er toch uitgegaan en heb heerlijk in mijn pyamaatje voor de camper gezeten en geprobeerd foto's te maken.



Er kwamen ook een paar dolfijnen langs zwemmen.
Zo rond 9 uur kwam Vera me vergezellen en wilden we langs het strand gaan lopen.
Ondertussen werd ook de rest wakker en hebben we na het eten maar gelijk weer de zwemkleding aangetrokken en zijn we te water gegaan



en een stuk langs het strand gelopen.
Een halve mijl verderop staan er wat huizen langs het water en je kunt er ook nog bouwen terwijl 20 mijl verderop Daytona ligt en daar mijlenlang hoogbouw en stapelbouw wordt gedaan.
Om 12.00 uur moesten we de plek af en na het dumpen zijn we richting Daytona Beach gereden.
Voor het dorpje hebben we nog een paar boodschappen gedaan.
We hebben de A1A helemaal naar Ponce Inlet gereden om de vuurtoren te bekijken.



Daarna het hele stuk weer terug, want ik wilde wel hetzelfde strandbord zien bij Daytona Beach,



zoals die ook bij Santa Monica Boulevard is in California.
Hierna zijn we via het stadion waar de speedway altijd wordt gehouden landinwaarts gereden en zijn we uiteindelijk terechtgekomen in het Ocala National Forest bij Alexander Springs.
We hadden ons aangemeld en de camper geplaatst en wilden juist een wandelingetje gaan maken naar de springs toen er een enorme flits en onweersklap vlakbij ons kwam.
We zijn half in een drafje en gilletje teruggegaan naar de camper. Waar het onwaarschijnlijk warm was. Rene sprak nog met Dave.
Een jongen die ook voor camphost speelt en hij vroeg of het nog ging regenen.
Hij zei: Well Mister, this is Florida. That it's gonna rain is for sure, but how much and when....nobody knows.
We zitten hier wel in het midden van een natuurgebied en worden redelijk steeds gewezen op de beren en de alligators.
Als we een beer zien, klappen met je handen eh veel lawaai maken. Slik... en dan moet ik nog wandelen...
Om de tijd van de bui te doden heb ik maar wat eten klaargemaakt. Daarna zijn we in de regen gaan lopen richting het water.
Het is een bron waaruit warm zoet water naar boven komt, wat 27 gr is.



Hopelijk kunnen we daar morgen even zwemmen.
Daarna maar weer naar binnen en ben ik met Vera aan het Skipbo-en geslagen en ben maar liefst 3x verslagen.
Het is aardedonker buiten. Ik zit binnen dit te typen en hoor naast me iets lopen. Toch maar even de deuren dicht.
Het is best wel even eng zo na weer in de bewoonde wereld te zijn geweest.

Nadat we een ontbijtje buiten op de picknicktafel hebben gedaan, dit keer zonder muisje hebben we onze zwemkleding aangetrokken en hebben we de camper ingepakt en op pad gegaan.
Onderweg hebben we de kinderen bij het speeltuintje afgezet en zijn we iets verderop naar de geo Circle of Fire op zoek gegaan...en gevonden.
Hierna de kinderen weer opgepikt en nadat we flink heen en weer geschud waren, omdat Rene de bocht en bult naar het dumpstation lichtelijk verkeerd inschatte.
Of zoals hij zelf zegt: “Niet eens gezien.”
We zijn naar het strand gereden en hebben daar heerlijk gezwommen, schelpjes gevonden en ...dolfijnen gezien.



Ze zwommen heel dicht langs Rene en de dames.
Iets na enen zijn we in de camper gestapt en richting Flager gereden. Ik had in een foldertje gezien dat je daar met de neus van je camper aan zee kunt staan...Dat willen we natuurlijk graag.



En inderdaad...het was zoals in het foldertje. We checkten in bij de meest vriendelijke dames en Rene kreeg een enorme adaptor mee omdat ze hier 50 ampere aansluitingen hebben. Een gemiddeld huis in Nederland heeft dat nog niet eens....
De dames hebben de hele middag verder zitten graven en zwemmen. Ik ben rond 5 uur een wasje gaan draaien. Helaas mocht je je wasgoed niet achterlaten, dus toen ben ik lekker gaan facebooken, wordfeuden en quizduellen met mijn vriendjes en vriendinnetjes in Apeldoorn.
Later kwam buurvrouw Bonnie van iets verderop me vergezellen. Ik kreeg haar weer behoorlijk aan het vertellen.
Ze hebben nu een “klein” campertje met auto erachteraan. Eerder had ze een 48 feet camper met wasmachine en alles.
Ze hadden hun farm verkocht en hebben 10 jaar gereisd van Alaska tot Hawaii. Ze hebben nog een tijd gewerkt in Yellowstone park.
Hun kinderen vonden ze te oud worden voor zoveel gereis en zo'n grote camper en wilden dat ze toch weer een huis kochten in de buurt.
Nu hebben ze een huisje tussen Tulsa en st. Louis. Midden tussen 2 kinderen in.
Ze vertelde over haar kleinkinderen, over de veranderingen in de USA, over haar werk als social worker en haar pogingen om klein Indiaans meisje te adopteren die in de crisisopvang had gezeten over verliezen in haar leven.
Haar zwager in de vietnam oorlog, haar zus en schoonvader aan kanker.
Een zoon is dr en werkt in een ziekenhuis in st. Louis en 1 zoon werkt voor de UPS in Tulsa en zo vertelde ze maar door.
Ik vertelde natuurlijk ook dat we in st. Louis waren geweest in 2011 ) naar U2
Rene en de dames waren ondertussen de golven aan het trotseren en Tessa en Vera hebben als verrassing de afwas ondertussen gedaan.



We wilden wel eens proberen of ze ook pizza's en chicken wings bezorgden op de camperplaats en ja hoor... ik belde en na 3 kwartier had ik heerlijk gekookt.



Ik ben bang dat ik na de vakantie op streng regime moet....
Na het eten zijn we lekker gaan wandelen op het strand en zagen we weer dolfijnen!




Op de terugweg gingen we het campwinkeltje weer in en hebben we 2 zomerjurkjes, een spelletje Skip.bo gekocht en een zaklamp/looplamp voor Rene.
De dames moesten me wel weer goed uitleggen hoe het moest, maar na enig vals spelen heb ik natuurlijk toch weer gewonnen.
Het is heerlijk hier te staan. Het donderen van de zee is weer eens wat anders dan die krekels en kikkers om je heen.
Ik weet niet wat ik favoriet vind...Morgen gaan we proberen de zonsopgang mee te maken...

Vanochtend toen ik opstond kreeg ik van mijn 2 grootste schatten een heerlijke moederdagknuffel en ik mocht kiezen wat ik wilde eten.
Ons fikkie van gisteravond was schoon opgebrand en we waren trots op onszelf.
Na het douchen trokken we gelijk onze zwemkleding aan en vertrokken we naar het strand waar de winkeltjes waren.
Eerst hebben we daar nog slippers gekocht. Het was nog maar 11 uur en al stikheet.



De dames waren gisteren flink verbrand dus met shirt aan maar zwemmen.
Hierna verlieten we het eiland. Voor we de juiste richting opgingen wilde Rene eerst nog even de enorme brug over.



Tsjonge, wat zijn die dingen hoog zeg. Het zijn bruggen waar zeeschepen onderdoor kunnen.
We namen de I95 south richting Amelia Island.
De dames kregen het weer voor elkaar om bij truckers die ons inhaalden een flinke toeter te scoren.
Ze zwaaien en maken het armgebaar om te toeteren...De 1e keer schrok ik me te pletter.
Het is heel wat als zo'n gebouw je inhaalt en dan ook nog eens flink op het luchtalarm te gaan hangen.
Rene denkt erover na om ook zo een op onze camper in NL te maken...
Net over de stateline in FLORIDA zijn we bij het visitorcenter folders gaan ophalen en een grappige vrouw hielp ons.
Ze vinden het hier in de USA toch altijd spannend om niet zoals ons plaatsen te reserveren.
Amelia Island zelf was niet zo bijzonder. Veel uitgestorven winkels maar dan wil weer huizen die mooi aan het water staan.
Daarna zijn we gaan tanken en naar de mac gegaan.
Daar was op de hoek een behoorlijk ongeluk gebeurd met 2 auto's. De mijnheer werd er op de procedure van eventueel nekletsel eruit gehaald.
Er waren 6 politieauto's en 2 brandweerwagens opgeroepen. Bij de mac hebben we even gekeken waar we heen zouden gaan.
We hebben besloten de A101 langs de kust naar het zuiden te blijven volgen.
Vlak voor Mayport zijn we de parkeerplaats opgegaan omdat er een file voor de Ferry stond.



Rene en de dames hebben weer gezwommen en ik ben uiteindelijk heerlijk in de schaduw naast de camper gaan zitten folders doorkijken en waar we heen zouden kunnen gaan.
De politie kwam en mensen mochten niet meer onder de brug recreeren en ze moesten 3 euro per dag betalen om er te parkeren.
Het werd een grote leegloop. Ongeveer 5 uur zijn we nog een klein uurtje gaan rijden richting St. Augustine.
Het was een prachtig historisch stadje met een mooie brug en Tall ship en we hebben op het Anastasia State Park een plekje gekregen.



Je moet wel met de camper naar het strand want het is nogal een groot park. Heel anders dan Nederland.
We hoopten daar we te snacken te kunnen halen, want het was te warm om te koken. Maar helaas.
Wel hebben we genoten van het uitzichtspunt. Vanaf daar zagen we een pier in de verte liggen en daar zijn we heen gereden.



We hebben op Augustine Beach nog een tijdje rondgelopen en op het strand geweest, maar toen begon onze trek de overhand te nemen en we hebben gekozen om bij Sunset Grille te gaan eten ter afsluiting van moederdag.





Rond 10 uur hebben we de camper in het pikdonker moeten neerzetten en hebben we nog heerlijk buitengezeten. (27 gr.)
Na enige tijd zag ik een dikke staart lang me heen lopen en ik zat gauw weer binnen...Bleek het een redelijk tam beest te zijn dus de dames wilden weer uit bed naar het beestje kijken.



Het is volgens ons de zeldzame st. Augustine Beach mouse waar ze het over hadden in het foldertje.

Omdat ik gisteren te laat ging slapen, werd ik nu pas rond 10 uur wakker.
Na heel rustig ontbeten te hebben zijn we naar het Driftwood Beach gelopen.
Een klein kwartiertje hier vandaan lopen.



We waren er rond 11 uur en Rene en de dames hebben heerlijk gezwommen.



Ik durfde niet goed maar het heerlijk pootje gebaden en op mijn stoeltje zitten kijken en foto's maken.
Er liggen overal omgevallen bomen wat het heel mooi op de foto maakt.



Gedurende de dag kwam er een gezelschap aan die daar gingen trouwen.
Leuk om te zien hoe de stoeltjes etc wordt neergezet. Zo rond 4 uur waren we weer bij de camper.
Daar hebben we nog een wasje gedraaid, foto's op facebook gepost en Rene heeft nog met Jantje gebeld.
Haar vriendin Hanny is overleden na een akelig ziekbed. We leven hiervanuit mee.
Zo half zeven zijn we in de camper gestapt en hebben we eerst aan de overkant van de straat bij de Fishermans Wharf gegeken.



Heel veel mensen waren aan het proberen haaien te vangen.
Wij hebben onderweg een ander schattig haaitje van 3 weken vast mogen houden...een puppy van een husky, genaamd Star.



Daarna zijn we het eiland rondgereden en gestopt bij mainstreet. Tessa is geslaagd in een leuke shop voor een zomers setje.
Daarna zijn we over het strand teruggelopen naar de camper en onderweg hebben we cache "The Dunes" opgepikt.



Op de campground aangekomen zorgde Tessa voor het vuurtje.



Wat een pyromaantje is het toch. Niet lang daarna wilden ze naar bed want ze waren moe.
Wij verbaasd, maar het was toch ook alweer 10 uur geweest. Ze zagen er wel wat verbrand uit zo uitgekleed.

Rond 8 uur werden we wakker en we hebben gelijk maar even het internet aangeslingerd.
Er is een weerswaarschuwing door het Hurricanecenter afgegeven voor het gebied waar we inzitten.
Hurricane Ana nadert de kust.



We hebben Joke nog even gebeld wat zij zou doen en we hebben maar besloten naar het zuiden te gaan afzakken.
Dan maar geen plantages bij Charleston en wel veilig zijn en geen regen hebben.
Tot aan voorbij dit weekend zou er tussen de 2 en 6 inches regen vallen. Dit is ongeveer 50 tot 150mm.

We reden rond 10.30uur weg via de I95 naar het zuiden en rond half 2 zijn we bij Brunswick van de snelweg afgegaan en wezen tanken en koffie halen bij de Mac en naar de Hofwyl-Broadfield Plantation gegaan.



Het was oorspronkelijk een rijstplantage aan de rivier Altamaha. De naam Hofwyl-Broadfield stamt of van de Broadface, gesticht in 1806 door William Brailsford.
Na zijn dood ging het land over naar zijn schoonzoon Mr. Troup, broer van de gouverneur van Georgia. Tegen de tijd hij dood ging in 1849 bevatte de plantage 7300are en 357 slaven. De naam Hofwyl werd toegevoegd rond 1850, toen Ophelia Troup en haar man, George Dent het huis bouwden zoals die er nu nog staat.



Het was vernoemd naar de school in Zwitserland waar hij op had gezeten.
Tot aan de Civil War was het een goede rijstplantage, maar toen George Dent en zijn 15 jaar oude zoon de oorlog ingingen, veranderde alles.
Ophelia en haar kinderen verhuisden naar een vluchtelingenkamp in de buurt van Waycross.
Na de oorlog moesten ze grote stukken land verkopen om de belastingen te betalen en tegen de jaren 1880 was alle rijkdom verdwenen.
Nadat de slaven vrij waren en rijst niet meer rendabel was werd het nog een melkveehouderij.
Maar dat stopte ook na 1942 door WW2 en de nieuwe wetten van pasteuriseren.
Wat ook grappig was is dat de familie Dupont van Delaware ook vrienden waren.
Daar had Joke me nog over verteld (rijk geworden van chemische industrie en panty's en buskruit voor WW1
Zie verder http://gastateparks.org/HofwylBroadfield
Het is een super plekje met 5 generaties zware en mooie tijden.
De laatste 2 zusjes die overbleven, Ophelia en Miriam, maakten veel indruk op mij.
De laatste stierf in 1973 op 88 jarige leeftijd in haar stoeltje bij het bureau.



Ze heeft ervoor gezorgd dat de staat Georgia eigenaar werd van het landgoed zodat alle pracht en historie bewaard blijft.
Zo vertelde onze tourgide, een obesitas man, die zelf eerst enige tijd nodig had bij te komen alvorens hij verder kon vertellen na het klimmen van de trappen.



Gelukkig voor hem hebben ze nu wel airco. Hij vertelde mooi en mocht ook gewoon spullen uit de kledingkast enzo laten zien.
De bomen daar zijn het allermooiste. Het zijn Live Oaks, Quercus virginia.



Ze hangen vol met Spaanse mos. Generaties mensen komen en gaan en mogen er een tijdje verblijven, maar zij staan daar enorm en prachtig te wezen.



Ze worden tussen de 500 en 800jaar oud geschat.
Ik besef dan weer hoe bijzonder het allemaal is en ben ik bijzonder blij dat ik weer zo'n geweldige reis mag maken.

Na de tour in het huis zijn we nog door een bosje richting de swamp gelopen waar eerder de rijstvelden waren. We werden gek van de muggen. Rene rende het bosje uit naar het grasveld waar hij hoopte de zwerm muggen kwijt te raken. Dit was niet het geval, dus hij rende samen met Tessa en de muggen achter zich aan richting de camper. Het was net een filmpje van Looney Tunes.



Ik kwam niet meer bij van het lachen.

Na wat boodschappen te hebben gehaald bij de Winn Dixie en een bodyboardje ter voorbereiding op het zwemmen in de zee, zijn we een slaapplaats gaan zoeken.
We zijn terecht gekomen op het Jekyll Island Campground terechtgekomen. Zie www.jekyllisland.com
Je kunt hier alleen voor 2 nachten inchecken en ik vond het wel even slikken zo tussen heel veel mensen en niet eens bij het water.
We hebben lekker kippesoep en broodjes gegeten en vanilleijs toe...wat wil een mens nog meer.
Pfff we hebben deze vakantie wel uitersten qua temperatuur... nu is het bijna middernacht en is het nog 24 graden.
Helaas kun je niet goed buiten zitten ivm muggen.
Morgen naar het strand en zou het ons nu eens lukken een geocache te pakken?
We hebben dit keer in super wifi om de spullen offline te downloaden.

Rond 8 uur werden we wakker.
Ik heb het wasje uitgespoeld die ik gisteravond in het sop had gezet, nadat ik klachten van Tessa kreeg dat ze alleen nog maar k..onderbroeken had.
Daarna lekker ontbeten en whatsappjes beantwoorden van Laila.
Na nog even langs de ingang van het publieke zwemgedeelte van het meer gereden en door naar Charlotte.
Na wat rondgereden te hebben zijn we naar het SouthPark Mall gereden en hebben we onze ogen uitgekeken.





Wat een prachtige etalages. Het is voor mij zoveel dat ik uiteindelijk niets koop... op een mok van Charlotte bij Starbucks na natuurlijk.



We hebben buiten in het gras heerlijk de koffie opgedronken en na enige tijd zijn we met de camper richting Historic Rosedale Plantation in Tryon Street gereden.
Dit was in een wijk waar heel veel armoede en drugsgebruik is, er hingen veel ongure types rond. De plantage was niet echt een site waar we heen wilden.
Het huis stond er alleen nog. We besloten maar door te gaan rijden richting Charleston. Het weer werd er helaas niet beter op.
Een stuk kouder en voor we er waren was het aan het regenen. We staan op Santee State Park aan het Lake Marion.



Het is weer een prachtig plekje.



Wat ook eens leuk is, is dat er mensen op de campground staan. Niet veel maar toch een paar pensionado's met veeeel te grote campers.
Veel groter dan de gemiddelde stadsbus en uitschuifbare wanden, auto's erachter en golfcars etc.
We konden ons inschrijven bij de camphost en daarna heb ik maar eens een heerlijk potje gekookt (hamburger
Het was geen weer om te wandelen. De dames hebben lekker gedouched en ik heb met mijn mp3 collectie een heerlijk muziekavondje gehad.
Morgen is het plan om via de swamp naar een plantage te rijden en daarna richting Florida of zover we komen.

Omdat ik toch wat onrustig werd over de afstand naar Florida en de vele langzame kilometers op de Blue Ridge Parkway, hebben we gisteravond nog besloten een eind richting zuiden te gaan rijden en wel richting Charlotte, de hoofdstad van North Carolina.
Na ontbeten en gedumpt te hebben vertrokken we om 10.00uur via de I81 naar I77.
Na 2 uur rijden snakte ik naar koffie en we stopten bij de Mac, weeeeh, hun koffiemachine was stuk. Toen we weer een uurtje later gingen tanken was daar aan de overkant ook een Mac, weeeeh, dicht.
Toen we de staat overgingen hebben we nog bij het visitorcentre wat wegenkaarten en boekjes van de omgeving gehaald.
We kregen daar de map van het lake Norman State Park in de handen gedrukt en daar zijn we heengereden.
We staan daar erg mooi boven aan een heuvel onder allemaal bomen.



Ik denk dat je dat hier hoog zomer wel nodig hebt, omdat het vandaag al behoorlijk heet werd.
Nadat mijn held hele lekkere koffie voor mij heeft gemaakt zijn we naar beneden gelopen om te zwemmen.



Ik keek natuurlijk weer toe...natuurlijk water wat ik niet ken....no way...Toekijken echter in een heerlijk stoeltje in het zonnetje is wel heerlijk om te doen.
Toen we terugliepen kwam er ineens een behoorlijke zwarte slang van de berg afvallen. Hij viel naar beneden toen hij een squirl wilde eten. Ieks....best eng
Toen we terug waren gingen we gezellig aan de picknicktafel wat drinken en de folders doorlezen. Rene ging de weblog bijwerken...ja we hadden eindelijk weer wifi.
Na een tijdje meldde zich Ranger Sherman. Ze werd een beetje nerveus want wij waren de 1e nederlanders ooit waarvan ze het adres moest invullen en ze vroeg ons over onze vakantie en legde wel 4x hetzelfde uit wat betreft de parkregels. Helaas Rene... no alcohol beverages...its a family state park...
Tessa zorgde weer voor het vuurtje en prachtige kapsels maakte ze bij ons.
We aten een soort fishsticks, maar ik vergat het vuurtje zachtjes te zetten en de hele camper zag zwart van de rook...oepsie.
Het vuurtje was eigenlijk niet nodig want terwijl ik dit tik is het nog 23 graden buiten (bijna 10 uur) Heerlijk.
Ook gek trouwens, je mag hier wel hout van de ranger kopen voor 5 dollar per zakje, maar aanmaakhoutjes uit het bos mag je maar halen zo groot als je vinger...gelukkig lagen er veel denneappels.
Joke had ons nog een mailtje gestuurd dat ze blij was dat alles zo gesmeerd liep.
We missen jullie Joke en Doug...Volgende keer toch ook maar een RV huren en mee?

Het is 10 uur s avonds dat ik dit tik. Rene opent net een biertje en legt zijn kussentje in zijn rug om mee te soufleren wat we we vandaag meegemaakt hebben.
We reden vanmorgen om kwart over 10 weg van de campground. Tijdens het ontbijt hebben we heel wat backpackers zwaar bepakt langs zien lopen op de Apalachian Trail. We hebben ongeveer nog 50 mile op de Skyline drive gereden en daarna het park uit naar het dorpje Waynsboro.
We hebben daar nog wat inkopen gedaan bij een voor ons onbekende supermarkt. Er waren heel veel bejaarden daar en gehandicapten en beperkten.
Brie had gelijk sjans met tweelingbroers op leeftijd met downsyndroom. Ik kreeg de meest geweldige glimlach van de dag.
We hebben daar wat rondgereden en bij de Mac koffie gehaald en een milkshake.
We hoopten daar via wifi de geocaches te kunnen downloaden, maar we zijn al een paar dagen zeer slecht in de internetconnectie.
Hierna reden we verder en gingen nog even naar het information center.
We wilden eigenlijk nog naar het plaatsje Schuyler van de serie De Waltons, echter was dit niet echt op de route, dus hebben we alleen maar de folder meegenomen )
Daarna gestart op de Blue Ridge Parkway Drive, we willen zo naar de Great Smokey mountains. Rond 3 uur gestopt op een picknickplaats en lekker gegeten.



Het is hier altijd zo leuk dat er overal een bbq staat die je mag gebruiken. Toen we verder gingen zag Vera een beertje.
We konden helaas niet stoppen. Hij was heeeeel cute volgens haar. Toen hebben we nog prachtige uitzichten gezien.



Mijn favouriet was Saw Mill...... en daarna hebben we de garmin ingesteld op een soort camping in Montebello.
Hier kwamen we na eventjes verkeerd te zijn gereden rond half vijf aan en we hebben een prachtig plekje aan het water.



Er zwemmen mooie forellen. De dames kregen een zakmes van Rene en ze hebben mooie punten aan stokken gemaakt.
Wederom een vuurtje gestookt en we kregen net na zonsondergang een mooi concert van de vogels en kikkers en wat nog al meer?
Fijne dag dus weer....

Vanmorgen werden we wakker met een heerlijk zonnetje. Het beloofde een warme dag te worden.
Helaas hadden we geen zonnebrandcreme mee. Tessa is behoorlijk verbrand.
We starten tijdens het ontbijt met een gesprekje van een dame die oorspronkelijk uit Orlando komt, maar nu geen huis meer hebben en alleen maar touren met hun camper. Hun huur is hun benzine vertelde ze. Ze vond ons helden dat we zomaar de grote plas over komen om hier vakantie te vieren.
Ik heb haar gevraagd wat we echt moeten zien vanuit de ogen van een Amerikaanse als we zuidwaarts gaan en ze noemde Byron City en Greenville.
Nadat we hadden ingepakt reden we met de camper naar de parkeerplaats en we hebben onze wandelpas erin gezet naar Lewis Falls Trail.



Een prachtig pad naar de watervallen beneden. Het was stijler dan we dachten en we hebben ons behoorlijk verkeken op de afstand en gelukkig wel genoeg drinken mee.
En het was prachtig daar beneden en de weg terug hebben we een deel van de Appalachian Trail gelopen, afgerond in 1937.
Het is het lands langste voetpad en is 2178 miles lang en gaat langs 6 nationale parken en mensen doen er 9 maanden over rekening houdend met het seizoen.
We hebben beneden ook Kevin en Lisa gesproken die enthousiast vertelden over hun land.



Hij is amish geweest en ze hadden heel wat bergtoppen al gelopen. Gelukkig mochten we Deet van hen gebruiken.
Tessa en ik werden behoorlijk gestoken. Uiteindelijk hebben we 5,4 km gelopen met een hoogteverschil van 300 meter.
Vera en ik hebben het laatste stukje gelukkig mogen cheaten, want mijn benen konden zowat niet meer.
Wij namen de weg richting Skyline drive en liepen naar de ingang van Big Meadows.
We zaten daar heerlijk te wachten tot Rene en Tessa terugkwamen met de camper.
We hebben gelijk getankt en in de campshop inkopen gedaan en daar heerlijk een kopje koffie en lekkers gegeten en Jantje gewhatsapped.
Toen bij de dumpstation alle vuil water gedumpt en vers water gevuld en zijn we naar Lewis Mountain Campground gereden en daar heerlijk in het zonnetje gezeten en hout gesprokkeld voor het vuurtje die we later aanstaken.
Dit keer lukte het de dames om het met 1 lucifer aan te steken.



Ze hebben heerlijke marshmallows gemaakt.
Na het douchen in een niet zo geweldig houten gebouwtje hebben we het spelletje Spinners gespeeld wat Vera gewonnen heeft. Rond 22:00uur gingen de dames naar bed en waren zo vertrokken.

We hebben de hele ochtend op de camping gestaan van Gooney Creek. Het weer was heerlijk weer.





Rene werd wederom aangezien voor Anthony Bodine...hihi Vast een populaire man hier.



Rene sprak ook met mannen uit het leger USAF en na het ontbijt zijn we een stukje gaan lopen.
De eigenaresse heet Wendy en is 88 jaar.
Als ze te snel opstaat valt ze bijna om en als ze iemand de weg wijst doet ze dit op haar grasmaaiertje.



Rond 12 uur zijn we het Shenandoah National Park aan de noordzijde ingereden.



En om de haverklap gestopt voor de mooie vergezichten.



Een hertjes.



Na 32 mijl zijn we richting Luray gereden en hebben daar de grotten bezocht.



Deze grotten zijn fantastisch en je loopt 1,5 mile onder de grond op een diepte van 16 verdiepingen hoge flat.



Claustrofobisch moet je niet zijn.



Zie zelf maar op http://luraycaverns.com/
Shenandoah is een naam van de Appalachen en zou betekenen dochter van de sterren in Gods country. Deze vallei wordt gezien als een van de mooiste valleien van de USA. De vallei is 200 mile lang en kijkt uit op de Blue Ridge mountains. Het is echt een erg prachtig en ver uitzicht wat je zowat na elke bocht weer ziet. De weg die we reden noemen ze ook wel de Skyline Drive.

Op de campground Big Meadows aangekomen zitten we op de helft van de route.



Het is hier fantastisch om te wandelen als onderdeel van de Appalachian Trail, maar we zien ook veel wielrenners. Op de camping aangekomen gingen de meiden gelijk een vuurtje stoken.
Rene en ik moesten nog het kampeergeld naar voren brengen en hebben gelijk nog wat hout gesprokkeld.
We pikten aan die kant van de berg nog net de ondergaande zon mee.
En toen we terugkwamen hadden de dames het vuurtje al mooi branden en lachte de maan ons ook al toe ).



We aten wat laat, maar ach...we zijn op vakantie.

Deze morgen werden we iets voor 7 uur gewekt door Joke. Snel douchen en ontbijten, koffers in de auto en 8.10uur reden we weg bij Joke en Doug.
Het voelt altijd dubbel om weg te gaan na zo´n leuke tijd met elkaar te hebben gehad. Na 2,5 uur rijden hebben we bij het Hotel Koko van Tessa opgehaald.
Gelukkig had housekeeping hem gevonden. Volgens mij had ik er meer last van dan Tessa. Daarna zijn we doorgereden naar Mannassas om de camper op te halen.
Dit verliep veel beter dan de vorige keer in New York. De dame was heel aardig en binnen no time waren we weer onderweg.
Tessa en Vera wilden de koffers leeghalen en de camper inrichten. Toen we vlak bij het autoverhuur bedrijf in Dulles Washington waren hebben we de auto getankt en daarbij was een grote winkel waar we gelijk alle boodschappen hebben gehaald. Daarna de auto ingeleverd.
Even daarvoor was er nog even stress, want we waren elkaar kwijt. Even later zag ik Rene en Tessa keihard de bocht om komen scheuren achter een verkeerde camper aan.

Ik vind dat we het goed gedaan hebben. Binnen 3 uur alles geregeld en we reden op de I66 West richting Front Royal in Virginia.
Onderweg hebben we gegeten bij de McDonalds in Haymarket.
Aan het begin van de staat hebben we de routemapjes etc weer even opgepikt. In Front Royal aangekomen hebben we in het historische midden rondgekeken en hebben we een man ontmoet die juist vandaag was gestart met een ijszaak.



Hij was terug bij zijn oude liefde en wilde iets anders worden dan locksmith.
Hij maakt fantastisch lekker ijs en hij was zo blij met ons enthousiasme dat we op de foto moesten voor zijn facebooksite
Ondertussen belde hij zijn vrouw om te vragen waar we het beste konden camperen en zijn we weer op weg gegaan.
We kwamen aan bij Shenandoah National park en het was voor het eerst dat we geen plekje te overnachten hadden in een park.
Het is heel klein en dit weekend was een speciaal weekend ivm een bloemenfestijn.
We reden een stukje terug en stonden op een zo mogelijk nog mooier plekje langs een riviertje.
De “camping” het Gooney Creek Campgrounds.






Helaas had ik een enorme hoofdpijn en misselijkheid, waardoor ik niet lang buiten heb kunnen zitten, maar in het door Tessa opgemaakte bedje kon slapen.

Vandaag lekker een beetje gehangen in bed tot 9.30uur. Ik hoorde Rene al kwebbelen met Doug.
Na het ontbijten is Doug naar een meeting gegaan en zijn wij met Joke naar Staples en Wells Fargo Bank op route 1 gegaan.
Daarna het stadje van Lewes zelf in. We hebben schattige winkeltjes gezien en spelletjes gekocht voor in de camper.
Yahtzee en Skippers. Tessa heeft een kettinkje gekocht en Vera een brillenkoker.
Daarna hebben we heerlijke koffie gedronken bij een allerleukst winkeltje genaamd Nothing Hill Roaster.



Rond 3 uur waren we thuis en hebben daar nog weer koffie gemaakt. Daarna zijn we met de kinderen naar Henlopen gegaan zodat de dames daar nog even op de speeltoestellen konden en de hond lekker lopen.
Brrr wat was het koud vandaag zeg...ik geloof maar 11 graden en de gevoelstemperatuur nog lager.
Rene en de dames waren de uitkijktoren opgerend



en daarna zijn we bij de Ferry wezen kijken. Helaas was hij net de haven uit.
Thuisgekomen hebben we heerlijke spaghetti bolognese gegeten en daarna het spelletje gespeeld...Je raadt zeker al wie er gewonnen heeft....juist....MOI.

Vanmorgen was ik vroeg wakker. Ik ben maar gewoon in bed blijven liggen en heb de blog afgeschreven. Ik liep namelijk al 3 dagen achter met schrijven. Als je zoveel meemaakt dan is het moeilijk alle plaatsnamen en bijzonderheden te onthouden. We hebben gezamenlijk een ontbijtje gegeten. Doug ging naar de kapper en Joke naar de gym en groceries. Ik heb heerlijk het tijdschrift Happinez gelezen in het zonnetje op de veranda en Rene heeft de weblog klaargemaakt en geld overgemaakt naar Ron. Hij was zo lief om onze gordijnen op te halen bij de Brona en ze op te hangen.
Na de lunch zijn we met Doug en Maggie richting Henlopen State Park gereden om naar het strand te gaan. De dames wilden immers al 2 dagen zwemmen.



Echter het was best koud bij het water en niet te vergeten het water van de Atlantische Oceaan zelf is maar 12 graden....Brrrr Wat een bikkelinnen zijn die meiden van me toch! Op de terugweg hebben we een ijsje gegeten bij CQ op de hoek. Thuis gekomen hebben we nog wat in het zonnetje gezeten en gezellig gekletst tot het tijd was om naar het restaurant te gaan. We hebben heerlijk gegeten bij een italiaans restaurant/winkel/bar genaamd een Touch of Italy. Zie http://www.touchofitaly.com/



Het was heerlijk en gezellig. We hebben nog hard gelachen om Joke die wilde proeven wat er naast de zoutpot stond. Erg scherpe peperpoeder. Oepsie
Op de terugweg kwamen we er achter dat de huur auto ook handgeschakeld kan werken. Dit maar eens uit geprobeerd.
Dat ging behoorlijk snel, onderzoek op internet leert dat we een V6 hebben met 300 PK, gna gna.



Thuis gekomen hebben we gezellig gekletst en de kinderen zijn druk geweest met Doug om te leren hoe je bepaalde knopen moet leggen. Als ze matroos willen worden op zijn boot moeten ze wel wat kunnen....naast het steeds maar wandelen met Maggie

Vanmorgen werden we wederom rond 6 uur wakker. De dames kwamen even bij ons in bed en Doug had warme bagels gehaald. Jummie...
Hierna hebben we gewandeld.



Rond 10.30uur moesten we terug zijn ivm met een afspraak die Joke had. Ook hebben we onderweg nog geprobeerd een geocache te pakken, maar dit lukte niet met de gsm. Niet exact genoeg.
We hebben een wasje gedraaid en nogmaals housekeeping van het hotel gebeld voor Koko. Ik heb ingesproken dat ze maar even op Doug zijn nummer moeten terugbellen. Terwijl Joke weg was heeft Doug ons nog meer van de omgeving laten zien en zijn we via Route 1 gereden, een winkelstraat van wel 5 mile lang.
Het is hier namelijk belastingvrij dus erg aantrekkelijk. We kwamen aan in Rehoboth.



Een badplaatsje met boulevard. Het weer is geweldig. Strakblauwe lucht. Even bij een juweliertje uit India nieuwe oorbellen gekocht en hij vertelde over zijn dochters en de veranderingen van het stadje de laatste 6 a 7 jaar. Er wordt enorm veel bijgebouwd in korte tijd. Vlak voordat we terug wilden rijden, werden we gebeld met het verlossende bericht dat Koko is teruggevonden.

Thuisgekomen hebben we lekkere sandwiches gegeten en vertrokken naar Henlopen State Park, waar we fietsen konden huren (gratis) en we hebben door de prachtige omgeving gefietst.



Tessa en Vera al gillend en giechelend op een tandem. Op een gegeven moment kwamen we op een soort fietsbrug door de duinen heen uitkomend in een moeras. Daar hebben we op een bankje gezeten.



Helaas moesten we om 3 uur de fietsen alweer terugbrengen. Doug wilde ons ook nog meenemen op zijn boot. Maar eerst hadden we wat anders belangrijks te doen....een biertje drinken bij Irish Eyes tijdens happy hour. Supergezellig.



De bootrit was prachtig. Doug had goede hulp als kapitein van Rene en de dames.



Thuisgekomen hebben Tessa en Vera Maggie nog even uitgelaten terwijl wij gezellig nakletsten op de veranda. Joke had heerlijke soep gemaakt. Doug moest naar een townmeeting en de dames waren weer bekaf. Lekker douchen en naar bed. Ze hebben nog een tijdje naar filmpjes van Enzo Knol liggen kijken. Wij hebben weer belangrijke zaken besproken aan de grote tafel )
We besloten dat deze dag een dikke 10 kreeg.

Wederom kwam mr. Jetlag langs en waren we al om 5 uur wakker. Het lukte niet meer om in slaap te komen dus we waren wederom vroeg in het restaurant om te ontbijten. Na het uitchecken zijn we in de auto gestapt en naar Arlington gereden.



Het was erg indrukwekkend. We zagen het graf van de Kennedy's en liepen naar het Arlington House van general Robert E. Lee en de manier hoe de slaven daar woonden. We kwamen via de achterkant en de ene gids was vriendelijk, maar even later een man was nogal ontstemd. Het was leuk te zien dat er een winter en zomerkeuken is en het interieur is intact gebleven. Zie verder http://www.nps.gov/arho/index.html We zijn naar buiten gegaan en verder gelopen. Daarna de auto gepakt en gereden via een mooi wijkje naar Theodore Roosevelt Island waar we over de brug naar het eilandje zijn gelopen. De dames bleven maar even zitten want ze waren bekaf van vanmorgen op Arlington, maar ook hadden ze de kilometers van gisteren nog in de benen. Hierna zijn we verder gereden en zijn gestopt bij de Columbia Island Marina, een jachthaven in Arlington met uitzicht op het Pentagon.



Ze hadden daar heerlijke koffie en hamburger. De manager zat achter ons te eten en toen ik het 2e kopje koffie wilde pakken, sprak hij me aan. Hij dacht eerst toen hij Rene zag dat hij Anthony Bodine was van CNN. Daarna raakten we aan de praat. In korte tijd best diepgaand over zijn verhuizing naar Florence, Italië. Maar dat hij weer terug ging om voor zijn moeder te zorgen die vorig jaar overleden is en een deel van zijn levensverhaal die ik hier niet zal beschrijven. Ik vond het weer een bijzondere ontmoeting van een prachtig mens. We reden langs het Pentagon, maar zijn niet uitgestapt. We hadden allemaal zin om zo snel mogelijk naar Joke en Doug te gaan in Lewes Delaware. We hebben ze in 2011 voor het laatst gezien en dat is natuurlijk veel te lang geleden. En natuurlijk zijn we stik nieuwsgierig naar het nieuwe huis en de omgeving. Na een ritje van 2,5 uur kwamen we aan.
Het leek net of we ze gisteren nog gesproken hadden en we gingen verder waar we gebleven waren. We kregen een tour door het huis en ik ben vooral jaloers op de slaapkamer en aansluitende badkamer met nisje en prachtige inloopdouche voor 2.



Na gezellig wat gedronken te hebben zijn we in hun auto's naar Henlopen (van Hindeloopen) State park gegaan. Daar was ze...De Atlantische Oceaan.



En daarna reden we nog door het stadje Lewes. Lewes heette oorspronkelijk Swaanendael en was een nederzetting in Nieuw-Nederland, gesticht in 1631. De bevolking werd echter in 1632 volledig uitgeroeid door de lokale indianen, waarna de Nederlanders er zich niet meer durfden te begeven. Je kunt zelfs nog een een huisje met trapgevel vinden.
Thuis gekomen aten we Tessa's favoriete eten Fajita's. De dames hebben hun eigen kamertje, waar de tv kamer is. Het voelt als een feestje zo lekker op de grond. Tot grote schrik kwamen we erachter dat we Koko van Tessa hadden achtergelaten in het hotel. Ik gelijk bellen natuurlijk, maar housekeeping was al weg, dus morgen maar weer even bellen. We hebben nog lekker lang zitten kletsen onder het genot van een drankje met de kaarten van de USA op tafel om te kijken waar we straks met de camper langs kunnen rijden. Het is fijn om hier te zijn!

Waarschijnlijk door de jetlag waren we alweer achterlijk vroeg wakker. Rond 6 uur ...pfff. Tessa heeft een voor mij zitten typen en een beginnetje gemaakt om de blog van gisteren te maken. Hierna zijn we naar beneden gegaan voor het ontbijt. De dames kregen wafels gemaakt, maar vonden het nog niet eens zo lekker. Ze aten het wel op, om de man die het gemaakt had, maar niet teleur te hoeven stellen. Daarna uitgecheckt, de spullen in de auto gestopt en met de shuttlebus de stad in (08.30uur) We stapten uit bij het Whitehouse.



Helaas waren Michelle en de kids nog niet wakker want we dachten wel even samen een bakje koffie te kunnen doen nu we er toch waren. Het valt me op dat alles hermetisch is afgesloten. Toen ik in mijn vorige leven hier was in 1993 kon je nog overal lopen. Er stond toen wel bewaking maar geen betonblokken hekken, etc etc etc. Echt niet leuk meer...
We hebben een fikse wandeling van 21 km gemaakt gedurende de dag en langs alle belangrijke historische punten gegaan. Zoals gezegd beginnende bij het White House. Als je daar naar binnen wilt als toerist moet je bij de ambassade in eigen land een half jaar van tevoren aanvragen. Toen langs het First Division Memorial, waar de soldaten worden herdacht van de 1e infanterie in Vietnam tussen 12 juli 1965 en 3 april 1970.



Jammer genoeg waren de tulpen net uitgebloeid die een grote 1 in het gras ervoor vormden.

Toen over 17th street langs mooie gebouwen en na het gebouw van DAR. Daughters of the American Revolution. Naar het indrukwekkende National WWII Memorial. Een prachtig monument is er onlangs bijgezet. Ik wilde daar een foute dichtbij maken en dacht dat ik nog een stapje naar beneden kon doen.



Echter stond ik met met voet reeds in het water. De dames kwamen niet meer bij van het lachen. Gelukkig had ik net nieuwe waterafstotende schoenen gekocht

Daarna hebben we bij het Constitution Garden op een bankje gezeten en lekker koffie gedronken. Het park uit hebben we aan de overkant bij een standje pizzapuntjes voor de dames gekocht. Vera wilde daar een hoodie kopen met Washington erop. En daarna zijn we via het Vietnam Veterans Memorial, een muur met alle namen gelopen naar het Lincoln Memorial.





We hebben daar nog heerlijk in het zonnetje op de trap gezeten. Wat een heerlijk uitzicht en wat een invloed heeft die man gehad. We liepen door naar het Korean War Memorial, nadat we eerst op een afstandje op een bankje hebben gekeken naar de beelden in de tuin. Het blijft leuk mensen te observeren. Mensen die fietsen huren, maar eigenlijk nooit fietsen. Mensen die op een segway een rondleiding krijgen en quasi ontspannen overkomen. Heel veel joggers etc etc. Ondertussen komt er ook zo ongeveer elke minuut een vliegtuig over die laag over komt omdat het vliegveld heel dichtbij ligt. Ze maken wel allemaal een scherpe bocht naar links om maar niet in de buurt van het Witte Huis te komen.
Toen we nog maar net naar het monument zelf liepen waar naast de beelden ook nog een muur staat met gegraveerde foto's in plaats van namen, kwamen de veteranen zelf daar voor sommigen zelfs de eerste keer. Tja, dat maakt het nog indrukwekkender natuurlijk. Je beseft maar weer eens al te goed...FREEDOM IS NOT FOR FREE...



Daarna liepen we weer door richting Washington Monument. Onderweg nog even pappie ingemaakt met water over zijn kop. Dat was toch wel het leukste tot nu toe.
Daarna zijn we naar het Smithsonian Instititute gelopen en bij het Visitor Center, gebouwd in 1846, hebben we koffie en een broodje gegeten...pfff 33 dollar verder...
Daar hebben we cache An Englishman in DC (GC6271) opgepikt

Via de prachtige tuinen van Enid Haupt zijn we verder gelopen. Enid is overleden in 2005 en was een filantropiste en heeft miljoenen gedoneerd om publieke tuinen en instituten te onderhouden en groene ruimtes in Washington en New York te realiseren. Haar spreuk: Nature is my religion
Hierna zijn we naar het HirschHorn Museum gegaan. Ook daar moesten we weer de tas laten zien. In dit museum was de collectie At the Hub of Things te zien. Erg mooi en bijzonder



En als laatste (wat een voordeel als je zo vroeg in de dag begint) zijn we naar het National Air en Space Museum gegaan. Er voor moest ook Tessa een truitje kopen van Washington. Alle musea zijn gratis en wat een prachtige collectie hebben ze hier. Een kleine greep is bijvoorbeeld de maanlander, een marsverkenner, een minuteman navigatiesysteem (vraag Rene voor uitleg ) maar ook verschillende russische ruimtesondes



Prachtige oude vliegtuigen vanuit defensie zoals Spitfire, Messerschmidt, maar ook de burgerluchtvaart. De dames zijn nog in een flightsimulator geweest, maar waren niet erg onder de indruk. We zijn tot slot in het IMAX theater geweest waar de voorstelling Age of Airplanes was.

Onze beentjes en hersentjes waren na deze dag wel wat overprikkeld dus zijn we terug gelopen en we hebben gewoon maar weer ingecheckt in hetzelfde hotel. Dit keer kregen we kamer 404 met uitzicht aan de andere kant. Mobiels aan de opladers, klaar maken voor de nacht en heerlijk chillen en slapen. Het was een prachtige dag...

Vandaag is het de dag dat we eindelijk weer over de grote plas mogen!
Mathilde was er stipt om 7.15uur om ons naar het station te brengen.



De treinen gingen dit keer zowaar als gepland.
Op Schiphol aangekomen moesten we naar de balie van Star Alliance.
Eerst raakten we nog lichtelijk in paniek omdat we bij de verkeerde incheckzuil stonden waar we onze reserveringsgegevens niet konden vinden. Gelukkig kon het wel bij een zuil verderop...
Bij balie 26 moesten we ons inchecken. Wachten is altijd saai, maar gelukkig werden we afgeleid door een man die ontzettend mooie kunstjes kon doen met zijn vier voetballen. Als we dit na konden doen mochten we de ballen hebben. Je raadt het al...
Nadat de koffers waren ingecheckt moesten we een heel eind lopen naar gate D2 en daar aangekomen konden we gelijk boarden.
Maar ik had nog geen koffie gehad dus dat moest eerst nog even gebeuren en gelukkig kregen we daar toestemming voor. We hebben heerlijke koffie en broodjes gegeten. Toen we terug kwamen moesten we nog even gefouilleerd worden. Het vliegtuig zat al redelijk vol het duurde dus ook niet lang voordat we vertrokken. Het vluchtnummer was UA947 en we vertrokken om 12.00uur. Het was een Boeing 767.



Tessa en Vera zaten bij hert raampje en Rene en ik in het midden pad wel naast elkaar. De vlucht liep voorspoedig en we voelden dat Jantje ons vanaf thuis volgde met flighttracker. We landden op Dulles Airport in Washington. We mochten instappen in een spaceshuttle en werden naar de luchthaven gereden. Nadat we buiten kwamen zijn we met de shuttlebus naar Alamo verhuur gereden... we mochten zelf de auto uitzoeken....Het werd de Dodge natuurlijk.



Echt Amerikaans...ik moest natuurlijk een gilletje geven. Hierna zijn we een eindje gaan rijden. Onderweg gestopt om frisdrank, koekjes en water in te slaan en toen maar richting het hotel gereden. Het Skyline Capitol Hill hotel. We zaten in kamer 707 met het uitzicht op Capitol Hill. Na gedouched te hebben zijn we gaan lopen. Onderweg een Macje gepakt. Wat opvalt is dat het heel stil was op straat...Apeldoorn op zondag morgen is nog drukker.





Rond 9.30uur weer terug en maar eens slapen gaan...Het was een lange dag.

Washington DC - Lewes (Delaware) en Orlando (Florida) gaan we zeker bezoeken.



De rest zoeken we onderweg wel uit.